Het universum is altijd gevuld geweest met energieën, met levende entiteiten, ook in het allereerste begin toen er nog niets was. In elke entiteit had één energie de overhand over alle andere. Er waren entiteiten die leven schiepen, en entiteiten van vernietiging in alle vormen denkbaar maar die op geen enkele wijze met elkaar in contact konden komen. Hierdoor waren al die energieën ervan overtuigd dat zij alleen waren in de ruimte. Plotseling werd in het immense Universum alles tegelijkertijd door communicatie aangeraakt. Te midden van al die levende energiecomplexen was er één die alle andere verlichtte. Dit complex leek heel sterk op het eeuwige sacrale Zelf van de mens die nu leeft. De levende energie van zijn strevingen en zijn droom brachten voor de allereerste keer alle entiteiten zachtjes in beweging. Van alle kanten werd de vraag op hem afgevuurd wat het was waar hij zo hartstochtelijk naar verlangde. Zijn antwoord was een geboorte tot stand te brengen waarin alle deeltjes van alle energieën besloten liggen. Dit was mogelijk door de energieën die elkaars tegenpolen waren in zichzelf in balans te brengen. De entiteiten vroegen hoe ze hem zouden moeten noemen. Hij antwoordde: “Ik ben God, ik ben de Bron”. Uit heel het Universum lieten alle entiteiten tegelijkertijd de veelheid van hun energieën in Hem binnengaan. Ze probeerden stuk voor stuk de overhand te krijgen wat een gigantische strijd op gang bracht. Maar God beschikte over de energie van de droom en slaagde erin om alles in zich op te nemen, alles in evenwicht te brengen, en de rust te herstellen. Toen begon Hij met scheppen.
Het allereerste begin en waar gaan we naar toe
Wil je meer lezen?
Abonneer je op thenewstrain.org om deze exclusieve post te kunnen blijven lezen.